Уламолар қомуси

АЛ-АБҒАРИЙ

2012-02-08T07:24:04Z

«Абғар»дан ясалган нисба. У — Самарқанддаги қишлоқ ёки бир неча туташ қишлоқлардан иборат туман. Қуйидаги олимлар шу жойга мансубдирлар:
1. Холид ас- Самарқандий
(Абу Язид) Холид ибн Карда ал-Абғарий ас- Самарқандий — ҳофиз ва олим бўлган (2: 1/96; 11: 1/ 75).
2. Муҳаммад ал- Абғарий (Абу Абдуллоҳ)
Муҳаммад ибн Муҳаммад ибн Имрон ал-Абғарий — Сомонийлар ҳукмронлиги даврида саройда котиблик қилган. Етук ва комил инсон бўлган (2: 1/96).

АЛ-АБРИЙНАҚИЙ

2012-02-08T07:23:14Z

«Абрийнак,»дан ясалган нисба. У — Марвдаги қишлоқлардан бири. Одамлар уни «Ибрина» деб ҳам атайдилар. Қуйидаги бир жамоа олимлар шу қишлоқдан етишиб чиққанлар:
2.    Али ал-Абрийнақий (440-523 ҳ.й.)
(Абулҳасан) Али ибн Муҳаммад ад-Диҳон ал- Абрийнақий — ёқимтой, кўп нарсаларни ёд олган солиҳ фақиҳ бўлган. У парҳезкор, тақводор, хушсуҳбат ва илм аҳлидан бўлган. У уламолардан, ундан эса уламолар ҳадис ривоят    қилганлар.
Таваллуди тахм. 440 ҳ.й.да ёки ундан илгарироқ содир бўлган. 523 ҳ.й.да Қаринин    (Марв
водийсидаги кичкина шаҳарча)да вафот этган (2: 1/93; 11:1/73).
3.    Ал-Ҳасан ал- Абрийнақий
(Абу Али) ал-Ҳасан ибн Аҳмад ат-Тоъий ал- Абрийнақий — араб тили, грамматикаси ва бадиий нафосатини яхши билгувчи олим бўлган (11: 1/73).
4.    Ал-Ҳасийн ал-Марвазий
(Абу Абдурраҳмон) ал- Ҳасийн ибн ал-Мусанно ал-Абрийнақий ал- Марвазий. У уламолардан, уламолар эса ундан ҳадис тинглаганлар (11: 1/73).

АЛ-ОМУЛИЙ

2012-02-08T07:12:23Z

«Омул»дан ясалган нисба. «Омул» исмли икки мавзеъ мавжуд бўлиб, шулардан биринчиси — Табаристон «Омул»и. У Табаристондаги энг катта шаҳар бўлиб, ислом бу ерга илк дафъа кириб келганда, бу ердаги аҳолидан икки минги қуролланган    эди.
Иккинчиси — Жайхуннинг ал-Офироний «Омули». Бу ҳам Марвдан Бухорога олиб борувчи йўл устида, Жайхуннинг ғарб қисмида жойлашган машҳур шаҳардир. Уни «Омули замм», «Омули Жайҳун», «Омули-л-мафоза» («Саҳро Омули») ва «Омули-ш-шатт» («Соҳил Омули») деб атайдилар. Қуйидаги олимлар шу қишлоқдан етишиб чиққан:
1.    Аҳмад ал-Омулий (333-421/944-1030)
Аҳмад ибн ал-Ҳусайн ибн Ҳорун ибн Муҳаммад ал-Ҳасаний ал-Омулий — Аллоҳ таолога қаттиқ суянувчи имом, тилшунос, наҳвшунос ва фиқҳшунос олим бўлган. Қуръоний илмлар ва шеърият билан шуғулланган. Табаристон Омулида туғилган ва халифаликка байъат қилинган. Арафа куни Билинхода вафот этган. У тасниф қилган асарлардан: «Шарҳу-т-тажрид» («ат- Тажрид»    шарҳи»), «Китобу-л-ифода» («Ифода китоби») (17: 1/ 130).
2.    Аҳмад ат-Табарий (ваф. 275/888 й.)
(Абу Абдуллоҳ) Аҳмад ибн Муҳаммад ат-Табарий ал-Омулий ал-Халилий — муҳаддис бўлган, уни «Ғулом Халил» деб атаганлар. Бағдодда яшаган ва шу ерда ҳадис айтган. У тасниф қилган асарлардан: «ал-Вусул ила маърифати-л-ус ул »
(«Усулни англаб етиш йўллари»), «ал-Кашф» («Кашф»), «Фазоилу амири-л-муъминийн алайҳиссалом» («Амиру- л-мўъминийн алайҳис- саломнинг фазилатлари») (17: 1/270).
3.    Жавод ал-Омулий (ваф. 1303/1886 й.)
Жавод ал-Омулий аш- Шиъий. Унинг «Минҳожу- л-киром» («Иззат-икром кўрсатиш дастури») номли асари бўлган (17: 1/509).
4.    Ал-Ҳасан ат-Табарий (698/1299 йилда ҳаёт бўлган)
(Имодуддин) ал-Ҳасан ибн Али ибн Муҳаммад ибн Али ибн ал-Ҳасан ат- Табарий    ал-Мозандароний ал-Омулий ал-Астрободий — мутакаллим ва усул ал- фиқҳ билан шуғулланган олим бўлган. У тасниф қилган асарлардан: «Асрору-л-имомат» («Имомлик сирлари»), «Муъжизату-н-набий ва- л-аъимма» («Пайғамбар- нинг мўъжизалари ва имомлар»), «ал-Минҳаж фи фиқҳи-л-ибодат» («Ибодатга оид фиқҳ ҳақидаги дастур»), «Нақзу-л-маъожим ли Фахриддин ар-Розий» («Фахруддин    ар-Розийнинг асаридаги мавҳум жумлаларга ойдинлик киритиш ва ножоиз ҳукмларни инкор этиш»), «Наҳжу-л- Фурқон ила ҳидояти-л-имон    фи-л-фиқҳ» («Фиқҳдаги соғлом имонга олиб борувчи қуръоний йўл») (17: 1/ 572).
5.    Ҳайдар ал-Омулий (770/1368 йилда ҳаёт бўлган)
Ҳайдар ибн Ҳайдар ал- Ҳусайний ал-Омулий — мутасаввиф бўлган. Унинг «Манбаъу-л- асрори-л-илоҳия бирасми-л-ҳуфрати-л- жалолия фи-т-тасаввуф» («Тасаввуф ҳақидаги жалолий жоҳ расми билан боғлиқ илоҳий сирларнинг манбаи») номли асари бор (17: 1/ 663).
6.    Ҳайдар ал-Омулий (787/1385 йилда ҳаёт бўлган)
Х,айдар ибн Али ибн Ҳайдар ибн ал-Алавий ал-Ҳусайний    ал-Мозандароний ал- Омулий — кўпроқ Омулий нисбаси билан танилган муфассир, муҳаддис, фақиҳ, суфий ва мутакаллим. У тасниф қилган асарлардан: «ал- Муҳит ал-аъзам фи тафсири-л-Қуръони-л- карим» («Қуръони карим тафсири ҳақидаги улкан уммон»), «Фассу-л-фусус фи шарҳи фусуси-л- ҳикам» (Ибн ал- Арабийнинг «Фусусу-л- ҳикам» асарини шарҳлаш ҳақидаги    нодир
дурдоналар»), «Жомиъу- л-асрор»    («Сирлар хазинаси»), «Манъу-л- анвор фи-р-риёз фи илми-т-тажвид» («Тажвид илмидаги бўстонларга нурлар таратишни ман этиш»), «Талхису-л- истилоҳоти-с-суфия» (ал- Кошоний қаламига мансуб «Тасаввуф истилоҳот- лари» асарининг қисқача мазмун-моҳияти»), «ал- Баҳр ал-хизам фи тафсири Қуръони-л- аъзам» («Қуръони аъзам тафсири    ҳақидаги уммоний баҳр») (17: 1/664).
7.    Иззуддин ал-Омулий (X ҳ.а./Х\П м.а.)
Иззуддин ал-Омулий — олим ва фақиҳ бўлган. Али ибн    Ҳилол    ал-Жазоирийдан    илм ўрганган. У таълиф қилган асарлардан: «Шарҳу наҳжи-л-балоға» («Наҳжу-л-балоға» асари- га шарҳ»), «ар-Рисола ал- ҳусайния фи-л-усули-д- диния» («Диний асослар ҳақидаги Х,усайний рисоласи») (17: 2/375).
8.    Али ал-Омулий (1298-1355/1881-1937)
Али ибн Аҳмад ибн ал- Х,усайн ал-Х,усайний ал- Алавий — «Мумтозу-л- уламо» — «Уламоларнинг сараси» (Абулҳасан) лақаби билан машҳур бўлган фақиҳ. Келиб чиқиши жиҳатидан Омулга Мансуб бўлган имом. Бомбейда таваллуд топган. Маълум бир муддат Карбалода истиқомат .қилиб, у ердаги уламолардан илм ўрганган. Ҳиндистоннинг Лакҳнав шаҳрида вафот этган. Унинг асарларидан: «Китоб фи-л-фатово» («Фатволар ҳақидаги китоб»), «Расоил фи-л- ижтиҳод ва исботи-н- нубуввати ва-л-имомат» («Ижтиҳод, пайғамбарлик ва имомликни исботлаш ҳақидаги рис олалар ») (17: 2/392).
9. Али ал-Омулий (1220-1306/1805-1888)
Али ибн Қурбон Али ибн Қосим ибн Муҳаммад ибн Али ал-Омулий ал- Киний — асли келиб чиқиши Мозандарондаги Омулдан бўлган олим, лекин баъзи боболари Теҳроннинг шимолидаги Кин қишлоғида муқим яшаганлар. У ҳам Кинда туғилиб, шу ерда ўқиш- ёзишни ўрганган. Сўнгра Ироққа кўчиб борган ва у ердаги аҳли илмга мансуб фозилу    фузалолар ҳузурида илмини камолига етказиб, ижтиҳод қилишга ижозат олган. Сўнгра Теҳронга қайтиб борган ва у ердаги хосу омнинг ишончини қозонган. Одамлар ундан ўрнак олганлар. Муҳаррам ойининг 27 куни вафот этган. Унинг асарларидан: «Талхису-л-масоил фи-л- фиқҳ»    («Фиқҳий масалаларнинг қисқача мазмун-моҳияти») , «Таҳқиқу-л-далоил» («Далилларни текшириб кўриш» деб номланган
шарҳ), «Тавзиҳу-л-мақол фи илми-д-дироя ва-р- рижол» («Билиш илми ва одамлар ҳақида айтилган фикр-мулоҳазаларнинг баёни») (17: 2/471).
10.    Муҳаммад ал- Омулий (ваф. 750/1349 й.)
(Шамсуддин) Муҳаммад ал-Омулий — ақлий ва нақлий илмлар билан шуғулланган олим. У Шерозга ташриф буюрган ва тахм. 750 ҳ.й.да вафот этган. У тасниф қилган кўпгина асарлардан: «Нафоису-л-фунун ва ароису-л-уйун» («Илм- фаннинг нафис жиҳатлари ва манбаларнинг келин- чаклари»), Муаллиф мазкур асарда илм- фаннинг усул аЛ-фиқҳ, фуруъ ал-фиқҳ, манҳул ва маъқул каби барча соҳаларини жам қилган (17: 3/139).
11.    Муҳаммад ат- Табарий (ваф. 525/1131 й.) Муҳаммад    ибн Абулқосим ибн Муҳаммад ибн Али ал-Омулий, ал- Кажий ат-Табарий аш- Шиъий ал-Имомий — Бағдодда муқим яшаб қолган фозил инсон (Имодуддин). Абу Али ат- Тусийдан илм ўрганган ва тахм. 525 ҳ.й.да вафот этган. Унинг асарларидан: «Бишорату-л-Мустафо ли-шиъати-л-Муртазо» («Муртазо Алининг шиъалиги ҳақидаги Пайғамбар башорати»), «Шарҳу масоили-з-зариъа, аз-зуҳд ва-т-тақво» (Оқлаш, зуҳд ва тақво -    шарҳ»), «ал-Фарж фи-л-авқот ва-л- махраж би-л-баййинот» (Куёшнинг чиқиши аниқ кўриниб турган вақт билан бошқача     услубда аниқланган вақт ўртасидаги оралиқ вақт») (17: 3/531, 598).
2.    Муҳаммад ал- Исфандиёрий (750/1349 нилда ҳаёт бўлган)
Муҳаммад    ибн Муҳаммад     ал-Исфандиёрий ал-Омулий — муаррих олим бўлган. Унинг асарларидан: «Тариxу Табаристон» Табаристон тарихи») (17: 3/627).
13.    Муҳаммад ал- Омулий (ваф. 753/1352 й.)
(Иззудин) Муҳаммад ибн Маҳмуд ал-Омулий — фозил одам бўлган. Унинг асарларидан: «Шарҳу куллиёти-л-Қонун» (Ибн Сино қаламига мансуб бўлган «ал-Қонун фи-т- тибб» тўпламига шарҳ»),
Нафоису-л-фунун фи ароъиси-л-уйун» («Илм- фанлар»нинг    нафис жиҳатлари    ва манбаларнинг келинчаклари» — форсча) (15: 6/159; 17: 3/701).
14.    Муҳаммад ал- Омулий (744/1343 йилда ҳаёт бўлган)
(Шамсуддин) Муҳаммад ибн Маҳмуд ибн Муҳаммад нон Али ибн Юсуф ал-Кокиёний ал-Хуроний ал- Анзоний ал-Омулий — шоир, луғатшунос, усул ал- фиқҳ ва илм-фаннинг бошқа соҳалари билан шуғулланган олим. Унинг қаламига мансуб бўлган кўпгина асарлар бор (17: 3/ 707).
15.    Иброҳим ал-Омулий (ваф. 295 ҳ.й.)
(Абу Исҳоқ) Иброҳим ибн Бишор ал-Омулий. У бошқалардан, ундан эса бошқалар ҳадис айтганлар. 295 ҳ.й.да вафот этган (2: 1/77)
16.    Абдуллоҳ ал- Омулий (ваф. 269/882 й.)
(Абу Абдурраҳмон) Абдуллоҳ ибн Ҳаммод ибн Айюб ибн Мусо ал- Омулий. У бошқалардан, ундан эса уламолар ҳадис айтганлар. 269 ҳ.й. рабиъу- с-соний ойида вафот этган (2: 1/78; 11: 1/67).
17.    Халаф ал-Омулий
Халаф ибн Муҳаммад ал-Хайём ал-Омулий (2: 1/78)
18.    Аҳмад ал-Омулий (ваф. 299 ҳ.й.)
Аҳмад ибн Абдат ал- Омулий ўзигача бўлган уламолардан, ундан эса бошқа уламолар ҳадис ривоят қилганлар. 299 ҳ.й.да вафот этган (2: 1/78; 11: 1/67).
19.    Мусо ал-Омулий
Мусо ибн ал-Ҳасан ал- Омулий. У уламолар айтган
ҳадисларни тинглаган ва, ўз навбатида, уламолар ҳам ундан ҳадис ривоят қилганлар (2: 1/78).
20.    Ал-Фазл ал- Омулий
(Абулаббос) ал-Фазл ибн Аҳмад ибн Саҳл ибн Сайд ибн Тамим ал- Омулий. Бухорода ҳадис айтган, уламолар ундан ҳадис ривоят қилганлар (2: 1/78; 11: 1/67).
21.    Убайдуллоҳ ал- Омулий (338 ҳ.й.да ҳаёт бўлган)
(Абу    Муҳаммад) Убайдуллоҳ ибн Али ал- Омулий. Бағдоддаги Яҳё бозорида 338 ҳ.й.да ҳадис айтган (11: 1/67).
22.    Муҳаммад ал- Омулий
(Абу Сайд) Муҳаммад ибн Аҳмад ибн Алавия ал-Омулий (2: 1/78; 11: 1/ 67).
23.    Ал-Лайсий ал- Омулий
(Абу Наср) ал-Лайсий ибн Жаъфар ибн ал- Лайсий ал-Бухорий ал- Омулий. У уламолардан, уламолар эса ундан ҳадис ривоят қилганлар (11: 1/ 67).
24.    Исҳоқ ал-Омулий
(Абу Яъқуб) Исҳоқ ибн Яъқуб ибн Иброҳим ибн Исҳоқ ал-Омулий. У Бағдодда ҳадис айтган ва ундан бошқалар ҳадис айтганлар (2: 1/78).
25. Аҳмад ал-Омулий
Аҳмад ибн Муҳаммад ибн Исҳоқ ибн Ҳорун ал- Омулий (2: 1/78; 11: 1/67).

АЛ-ОЛИЙНИЙ

2012-02-08T07:10:52Z

«Олийну»дан ясалган нисба. У — Хорқон дарёсининг куйи оқимида жойлашган Марвдаги бир қишлоқ.    Қуйидаги
олимлар шу қишлоққа мансубдирлар:
1. Фирот ал-Олийний
Фирот ибн ан-Назр ал-Олийний. Фазилатли
нуроний қудамолардан бўлган. У уламолардан, уламолар ундан ҳадис ривоят қилганлар (2: 1/75; 11: 1/66).
2.    Талҳа ал-Олийний
Абу Мансур Талҳа ибн Разиқ ибн Асад ал- Олийний    —    шу
қишлоқнинг қудамоларидан ва ўн икки нақибнинг бири бўлган. Абу Муслим уни Ҳиротнинг хирож солиғи учун масъул шахе этиб тайинлаган. Орадан кўп ўтмай хаворижлар уни қатл қилганлар (11: 1/66).
3.    Мисъаб ибн Разиқ Мисъаб ибн Разиқ ибн Асад ал-Олийний — юқорида номи зикр этилган    Талҳанинг биродари бўлган (11: 1/66).
4.    Тоҳир ал-Олийний Тоҳир ибн Муҳаммад ибн Сулаймон ал-Олийний — сермаҳсул шоир бўлган (И: 1/66).

АЛ-ОЛУВЗОНИЙ

2012-02-08T07:10:30Z

«Олувзон »дан ясалган нисба. У — Сарахсдаги бир қишлок,. Қуйидаги олим шу қишлоққа мансубдир:
1. Сура(т) ал-Олувзоний
Сурат ибн ал-Ҳасан ал- Олувзоний. У Абу Ҳанифанинг замондоши (шогирди) — Муҳаммад ибн ал-Ҳасан аш- Шайбонийдан ҳадис ривоят қилар эди (2: 1/75; 11: 1/65).

АЛ-ОФИРОНИЙ

2012-02-08T07:07:17Z

«Офирон» («Офрон» )дан ясалган нисба. У — Насафдаги қишлоқлардан бири. Қуйидаги олимлар шу қишлоққа мансубдирлар:
1.    Абдуллоҳ ал- Офироний (ваф. 1321/1903 й.)
(Абу Солим) Абдуллоҳ ибн Муҳаммад ал- Офироний ал-Ҳасаний — фозил одам бўлган. Асарларидан: «Фиҳрист» («Кўрсаткич») (17: 2/273).
2.    Муҳаммад ас-Сағир ал-Офироний (ваф. 1138/ 1726 й.) (Абу Абдуллоҳ) Муҳаммад ас-Сағир ибн Муҳаммад ибн Абдуллоҳ ал-Офироний    ал-Марокаший — асли офиронлик муаррих, адиб, Марокашдаги ал-Мавло Исмоил салтанатидаги давлат арбобларидан бўлган. Унинг асарлари¬дан: «Сафва ман инташара мин ахбори сулаҳои-л- қарни-л-ҳодий ашара фи давлати-с-саъдия фи марокаш» («Марокашдаги саадийлар давлати ҳақида ўн биринчи аср солиҳ- ларининг хабарларини тарқатганларнинг энг саралари»), «ал-Малик ас- саҳл фи шарҳи тавшиҳи ибн Саҳл» («Бандлари турлича қофияланган Ибн Саҳл шеърларининг шарҳи ҳақидаги «Малик ас-Саҳл» номли асар) (17: 3/603).
3.    Муҳаммад ал- Офироний (1080-1140/ 1669-1728) (Абу    Абдуллоҳ) Муҳаммад ибн Муҳаммад ас-Сағир ал-Офироний — фақиҳ, муҳаддис, ҳофиз, муаррих, адиб, шоир, наҳвшунос ва баёншунос олим бўлган. Тахм. 1080 ҳ.й.да Марокашда таваллуд топган. Тахм. 1140 ҳ.й.да вафот этган. Унинг асарларидан: «Шарҳу-т- тавшиҳ» («Бандлари турлича қофияланган шеърларга шарҳ»), «Талъату-л- муштарий фи тавбати-з- Замахшарий» («Замах- шарийнинг    тавбаси
ҳақидаги Муштарий — Юпитер сайёрасининг чиқиши»), «ал-Ифодот ва- л-ишорот» («Ифодалар ва ишоралар») (17: 3/648).
4.    Ал-Васир ал- Офироний (Абу Мусо) ал-Васир ибн ал-Мунзир ибн Жанак ал- Офироний ан-Насафий. У «Калому-з-зуҳҳод» («Зоҳидлар каломи»)ни ривоят қилган (2: 1/74; 11: 1/ 64).
5.    Муҳаммад ибн Самъон ал-Офироний (ваф. 413/1023 й.) (Абу Бакр) Муҳаммад ибн Иброҳим ибн Самъон ал- Офироний — фақиҳ бўлган. Бухорода муқим яшаган ва 413 ҳ.й. шаввол ойида, ёши саксондан ошганда, шу ерда вафот этган (11: 1/65).
6.    Муҳаммад ибн Ҳомид ал-Офироний (ваф. 422 Ҳ.й.) (Абу Аҳмад) Муҳаммад ибн Ақмад ибн Амру ибн Наср ибн Ҳомид ал- Офироний. 422 ҳ.й.да Офиронда вафот этган (11: 1/65).
7.    Аш-Шаъбий ал- Офироний (ваф. 383/993 й.) Абулфазл аш-Шаъбий ибн Абдуллоҳ ибн Мансур ибн Наср ибн Форис ал- Офироний, лақаби — Шоҳ. У бандаргоҳлардаги байроқларни йиғиб юрувчи ва кўп ҳадис айтувчи шахе бўлган. 383 ҳ.й. муҳаррам ойининг бошида вафот этган (11: 1/65).
8.    Жаброил ал- Офироний (Абу    Муҳаммад) Жаброил ибн Авн ал- Офироний    — қудамолардан ва Муҳаммад ибн Исмоил ал- Бухорийнинг дўсти ҳамда Насафда турган вақтда, унинг айтганларини ёзиб олувчи бўлган (11: 1/65).
9.    Абдулмалик ал- Офироний (ваф. 388/998 й.) Абуттаййиб Абдулмалик ибн Исҳоқ ибн ал- Муҳтадий ал-Офироний — адиб ва шоир бўлган. Марвга борган ва у ерда фақиҳ бўлиб етишган. 388 ҳ.й. шаъбон ойининг иккинчи ўн кунлигида вафот этган (11: 1/65).
10.    Абдуссалом ал- Офироний (ваф. 400/1010 й.) Абу Тамом Абдуссалом ибн Исҳоқ ибн ал- Муҳтадий ал-Ҳомидий ал- Офироний — шофиъий фақиҳ, адиб ва шоир бўлган. 400 ҳ.й.нинг шаввол ойида вафот этган (11: 1/65).
11. Муҳаммад ал- Офироний ал-Ҳомидий (Абу Бакр) Муҳаммад ибн Аҳмад ибн ал- Офироний ал-Ҳомидий. У уламолардан ҳадис айтган (2: 1/269).

АЛ-ОҒИЗУНИЙ

2012-02-08T07:05:54Z

«Оғизун»дан ясалган нисба. У — Бухородаги қишлоқлардан бири. Қуйидаги олимлар шу қишлоқда мансубдирлар:
1.   Ҳошид ал-Оғизуний (ваф. тахм. 250 ҳ.й.)
(Абу Абдурраҳмон) Ҳошид ибн Абдуллоҳ ибн Абдулвоҳид ибн Муҳаммад ибн Абдуллоҳ ибн Айман ибн Абдуллоҳ ибн Мурра ибн ал-Аҳнаф ибн Қайс ас-Саъдий ал-Оғизуний. У уламолардан, уламолар эса ундан ҳадис ривоят қилганлар. Тахм. 250 ҳ.й.да вафот этган (2: 1/266; 11: 1/ 194).
2.   Абдулвоҳид ал- Оғизуний (ваф. тахм. 200 ҳ.й.)
(Абу Абдуллоҳ) Абдул¬воҳид ибн Муҳаммад ибн Абдуллоҳ ибн Айман ибн Абдуллоҳ ибн Мурра ибн ал-Аҳнаф ибн Қайс ат- Тамимий ал-Оғизуний — юқорида номи зикр этилган Абу   Абдурраҳмон Ҳошиднинг бобоси. Қудамо имомлардан бўлган, Оғизун қишлоғида яшаган. У уламолардан, уламолар эса ундан ҳадис ривоят қилганлар. Тахм. 200 ҳ.й.да вафот этган. (2: 1/74; 11: 1/ 64, 194).